توپیرامات در درمان صرع مقاوم کودکان

Authors

جواد جواد آخوندیان

j akhondian دانشیار گروه کودکان وحید وحید جعفری

v jafari رزیدنت اطفال، دانشگاه علوم پزشکی مشهد- بیمارستان قائم(عج

abstract

مقدمه: 0/5 تا 1% کودکان مبتلا به صرع هستند و 20% آنها نسبت به درمان مقاومند. توپیرامات یک داروی ضد صرع قوی است که به عنوان تک دارو یا همراه با سایر داروهای ضد صرع برای درمان انواع مختلفی از صرع مورد استفاده قرار می گیرد؛ا ما مطالعه ی چاپ شده ای در باره ی اثر آن در کودکان ایرانی توسط نویسندگان این مقاله یافت نشد. به همین علت این مطالعه با هدف بررسی اثر توبیرات در کودکان دارای صرع مقاوم به درمان انجام شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1384در کلینیک اعصاب کودکان بیمارستان قائم (عج) انجام شد. تعداد 24 بیمارمبتلابه صرع مقاوم وارد مطالعه شدند. برای همه بیماران، توپیرامات علاوه بر سایر داروها به میزان روزانه 3 میلی گرم در هر کیلوگرم شروع و حداکثر تا 9 میلی گرم در هر کیلوگرم افزایش داده شد. مدت تجویز داروحداقل 2 ماه بود و هر گونه تغییر در تعداد تشنجات پس از مصرف دارو و نیز عوارض احتمالی ناشی از مصرف دارو و مشخصات فردی در پرسشنامه جمع آوری و سپس با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد. نتایج: متوسط تعداد تشنج بیماران در ماه 119/95 تشنج بود که پس از مصرف توپیرامات، این تعداد به 53/41 تشنج کاهش یافت. تشنجات در 25% بیماران کاملاً برطرف گردید و در 20/9% از آنان، نیز هیچ گونه کاهشی در تعداد تشنجات مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نمایانگر موثر بودن توپیرامات در کاهش تعداد دفعات تشنج است. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مناسب و عوارض کمتر توپیرامات، پیشنهاد می شود این دارو به طور فزاینده ای در درمان بیماران مبتلا به صرع به کار گرفته شود.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

تاثیر ایبوپروفن بر حملات صرع مقاوم به درمان در کودکان

زمینه و هدف: به نظر می رسد در جریان تشنج، مسیرهای التهابی برانگیخته شده، در بافت تشنجی مزمن باقی می ماند و می تواند حتی به حمله ای دیگر منجر شود. بر پایه همین فرضیه، مطالعات متعددی انجام شده و تاثیر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی را در کنترل حملات تشنج بررسی نموده اند ولی نتایج متفاوتی گزارش شده است. لذا در این مطالعه، تاثیر ایبوپروفن بر کنترل حملات صرع مقاوم به درمان در کودکان بررسی شده است. ...

full text

بررسی اثر پردنیزولون کمکی بر صرع مقاوم به درمان کودکان

سابقه و هدف: هرچند تجویز استرویید، درمانی مؤثر برای سندرم صرعی اسپاسم شیرخواران می باشد، ولی گزارشات محدودی راجع به تأثیر پردنیزولون در سایر سندرم های صرعی کودکان و بخصوص سندرم های صرعی مقاوم به درمان وجود دارد. جهت بررسی اثر پردنیزولون درکنترل تشنجات مقاوم دوران کودکی این کارآزمایی بالینی روی 35کودک با تشنج مقاوم به درمان انجام گردید. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد، روی 3...

full text

تاثیر ایبوپروفن بر حملات صرع مقاوم به درمان در کودکان

زمینه و هدف: به نظر می رسد در جریان تشنج، مسیرهای التهابی برانگیخته شده، در بافت تشنجی مزمن باقی می ماند و می تواند حتی به حمله ای دیگر منجر شود. بر پایه همین فرضیه، مطالعات متعددی انجام شده و تاثیر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی را در کنترل حملات تشنج بررسی نموده اند ولی نتایج متفاوتی گزارش شده است. لذا در این مطالعه، تاثیر ایبوپروفن بر کنترل حملات صرع مقاوم به درمان در کودکان بررسی شده است. ...

full text

رژیم غذایی کتوژنیک، روشی موثر در درمان صرع مقاوم به دارو در کودکان کم‌توان ذهنی

هدف: مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی اثر رژیم غذایی کتوژنیک در درمان صرع مقاوم به دارو در کودکان کم توان ذهنی انجام شده است. روش: اطلاعات موجود بر اساس جستجو در پایگاههای اطلاع رسانی magiran, pubmed, و کتب معتبر تغذیه بدست آمده است. یافته‌ها : مستندات علمی و معتبر نشان می‌دهد که این رژیم، حملات  تشنجی را در  کودکان کم توان ذهنی مبتلا به صرع مقاوم به دارو کاهش می‌دهد. رایج‌ترین مورد برای استفادۀ ...

full text

بررسی اثر پردنیزولون کمکی بر صرع مقاوم به درمان کودکان

سابقه و هدف: هرچند تجویز استرویید، درمانی مؤثر برای سندرم صرعی اسپاسم شیرخواران می باشد، ولی گزارشات محدودی راجع به تأثیر پردنیزولون در سایر سندرم های صرعی کودکان و بخصوص سندرم های صرعی مقاوم به درمان وجود دارد. جهت بررسی اثر پردنیزولون درکنترل تشنجات مقاوم دوران کودکی این کارآزمایی بالینی روی 35کودک با تشنج مقاوم به درمان انجام گردید. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد، روی 3...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

جلد ۵۰، شماره ۲، صفحات ۱۴۳-۱۴۸

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023